Sırtını iktidara, iktidarın himayesindeki idarecilere yaslayan sendikalar ne yazık ki, kamu çalışanlarının ve emeklilerinin yoksullaştırılmasına aracılık etmektedir

ÇALIŞANIN SIRTINDAKİ KAMBUR.

Sırtını iktidara, iktidarın himayesindeki idarecilere yaslayan sendikalar ne yazık ki, kamu çalışanlarının ve emeklilerinin yoksullaştırılmasına aracılık etmektedir.
Var olma ve varlığını sürdürme sebebi olan iktidarla organik bağ kuran sendikalar, öte yandan da burjuva sınıfının güçlenmesine de aracılık etmektedir.
Özellikle 2013 yılından bu yana emek cephesinin alım gücü bilinçli bir şekilde düşürülmüş, alt orta sınıfta yer alan memurlar yoksul sınıfına itilmiştir. Milli gelir ve kamu mali kaynakları hoyratça sermaye kesimine aktarılarak sınıflar arasındaki makas aralığı iyice açılmıştır
İktidarın kamu çalışanları için gerçekçi bir ücret politikasının olmadığını bilmeyen yoktur. En bariz örneği, enflasyon tahmininin altında bir toplu sözleşmenin bağıtlanıyor olmasıdır. Bunun yanında siyasi kaygılara bağlı olarak dilenciye sadaka verircesine memur maaşlarına ayak üstü ücret artışı yapılmasını veya yarım yamalak sözler verilmesini de örnek olarak gösterebiliriz.
Kamu çalışanları, daha çok iktidarlarla sendikaların arasında kurulan bağın sebep ve sonuçlarına odaklanması ve sorgulayacak cesareti kendisinde görmesi lazım. Kabullenmekle, aman sendecilikle, veya da niceliği ölçü alanların safında yer alarak hem kendimize ve hem de ülkemizin geleceğine haksızlık ettiğimizin farkına varmalıyız.
Belirli bir sınıf gün geçtikçe ekonomik olarak güçlendirilirken, emek kesiminin yoksulluğa terkedilmesine aracılık eden ve gelir adaletsizliğine ses çıkarmayan sarı sendikalara katlandığımız yetmedi mi?
Kimin söylediğine değil, söylenenin doğru olup olmadığına bakarak kendimize yeni bir rota çizmeliyiz. İz bırakmadığımız ve hep aynı yere çıktığını gördüğümüz yolda yürümek yerine, yeni yollar keşfetmenin heyecanını yaşamalıyız.